بررسی نگرش اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز به یوتانازی (1393-1392)

زمینه و هدف: یوتانازی، به فرآیند پایان دادن به زندگی با هدف رهایی بیمار از درد و رنج اطلاق می­گردد. قوانین متفاوتی برای یوتانازی در کشورهای مختلف وجود دارد و نگرش به یوتانازی در بین افراد و جوامع مختلف متفاوت است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی نگرش اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز نسبت به یوتانازی بود. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش مقطعی و توصیفی پرسش­ نامه ای است که در بین سال­های 1392 لغایت 1393 در دانشگاه علوم پزشکی تبریز، با جمع بندی نظرات 132 نفر از اعضا هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام یافت. یافته­ ها: بررسی پاسخ­ های 132 پرسش­نامه نشان داد که فقط 10/2% و 6/2% پزشکان معتقدند؛ تحت شرایط خاصی به ترتیب در محیط بیمارستانی و غیر بیمارستانی (مانند منزل)، یوتانازی قابل قبول است. 59/1% و 80/6% پاسخ­گویان معتقد بودند که تحت هیچ شرایطی، نباید به پزشکان اجازه یوتانازی داده شود و بقیه پاسخ گویان نظری نداشتند. متخصصین خون، انکولوژی و اعصاب و روان، بیش­ از سایر گروه­ها (100%) مخالف با یوتانازی و پزشکان متخصص بیهوشی بیش از سایر گروه­ها (50%)، در شرایط خاص موافق با انجام یوتانازی در بیماران بستری لاعلاج در بیمارستان بودند. نتیجه گیری: ضمن تأکید بر تفاوت آشکار نتایج این مطالعه با مطالعات مشابه در سایر کشورها، تنها تعداد محدودی از پزشکان دانشگاه علوم پرشکی تبریز موافق با انجام یوتانازی بودند. به نظر می­رسد جهت بهبود کیفیت زندگی بیمارانی که در مراحل پایانی زندگی خود قرار دارند، باید  Palliative Care به صورت مناسب تری در نظام سلامت کشور رواج یابد.